donderdag 21 juli 2016

Nog meer onderzoeken

In het blog-bericht "gevallen mannen" meldde ik dat het flauwvallen begin dit jaar zeer waarschijnlijk het gevolg was van een veel te lage bloeddruk. Mijn medicatie werd acuut aangepast. Maar omdat men geen risico's wil nemen, werd me ook aangeraden om een bezoek aan de poli cardiologie te brengen. Daar kreeg ik op 27 juni een holter (een apparaatje dat 24 uur je hartritme registreert). Op 1 juli vertelde de cardioloog me dat er een vertraging zit tussen de beide harthelften, Misschien een pace-maker? Eerst maar een fietstest doen. Morgen weer naar de cardioloog, voor de uitslag.

Ineke heeft de holter voor mij ingeleverd, want op 28 juni moest ik voor twee scans naar het Emc. Met de korte scan heb ik nooit zo'n moeite, maar de PET-CT-scan vind ik een ramp: eerst een infuus waarmee de gallium wordt toegediend, dan een uur bedrust, dan de scan: een half uur roerloos op de tafel liggen terwijl je tergend langzaam "van kruin tot kruis" door het apparaat schuift.

Op 14 juli vernam ik van de endocrinoloog de eerste uitkomst van beide scans. Ik ben geschikt voor de stralingsbehandeling met lutetium. De bloedwaarden zijn ongewijzigd, en geven niets verontrustends aan. Maar ja, zo'n gallium scan levert een veel scherper beeld op dan een gewone scan. Men meent nu ook "iets" gezien te hebben bij de prostaat (hoewel klinisch niet te duiden). Dus heb ik nu ook een verwijzing naar de uroloog te pakken.

En omdat ik toch nog steeds gewicht verlies, krijg ik enzymen voor de pancreas (die averechts blijken te werken: in plaats van diarree verstopping, daar ben je pas klaar mee!) en een verwijzing naar een diëtiste voor voedingsadvies.

Vandaag belde de endocrinoloog met de definitieve uitslag, na bespreking in het team. Endocrinologie werkt voor de stralingsbehandeling samen met de Daniel den Hoedkliniek. Daar vindt ook de behandeling plaats. Men vindt mij nog steeds geschikt voor de stralingsbehandeling. Doel blijft het stabiliseren van de tumor en de uitzaaiingen, maar vaak treedt daarbij ook het kleiner worden ervan op, wel tot 1/4 of 1/3. Omdat het beeld op zich nog steeds als redelijk stabiel beoordeeld wordt, wil men de huidige hormoontherapie voortzetten, en de situatie over drie maanden opnieuw beoordelen. Mocht dan toename van de omvang van tumor etc. geconstateerd worden, dan zou men de stralingsbehandeling willen inzetten. Hij wenste me een zonnige zomer toe!

Nou, daar zijn we wel aan toe. In ieder geval hebben we nu veel meer duidelijkheid dan in de afgelopen maanden het geval was, en is er een hoop spanning weggevallen. Heerlijk geluncht bij Du Midi (Klein Delfgauw).

En dan de uitkomsten van geheel ander onderzoek. Samen met een verre achterneef (Jan Ewout van der Putten) verzamel ik verhalen over leden van de familie Van Doorninck. Dat gaat een boek worden. En in zo'n boek horen natuurlijk veel illustraties. Jan Ewout is er een meester in om heel veel van internet te plukken. Het is verbazend hoeveel dat oplevert. Maar soms stuit je daarbij op raadsels. Zo parkeerde nicht Sophie van Vredenburgh twee portretten bij mij, geschilderd door Clasina Neuman, eind 19e eeuw. Ze kwamen van de zolder van haar moeder, maar niemand wist wie de beide afgebeelde dames waren. Op één van de portretten was wel een familiewapen afgebeeld, maar in de literatuur (Rietstap e.a.) was dit wapen niet te vinden.

Ik vreesde dat mijn zoektocht tevergeefs zou blijken. Maar Jan Ewout loste het raadsel op, op basis van zijn kennis van heraldiek, en met behulp van de familiegenealogie.

Het wapen is ruitvormig, dat betekent dat het
gevoerd werd door een vrouw. En als het wapen een linker- en een rechterhelft heeft, dan is de kans groot dat het een zogenaamd affiliatiewapen is. Dat is een wapen dat is samengesteld uit (delen van) twee familiewapens. Dus moesten we op zoek naar een wapen  met een klauw, en een wapen met een rode balk, beide gedragen       door familieleden van de geportretteerde. En die vonden we. Het wapen met de klauw werd gedragen door de jonkheren/-vrouwen Rendorp, en het andere door de familie Druyvesteyn.

Op het portret van de hiernaast afgebeelde dame prijkt het bovenstaande familiewapen. We kunnen haar op grond van het bovenstaande identificeren als jonkvrouwe Quirina Catharina Rendorp, geboren te Haarlem op 25 juli 1819, overleden te Bennebroek op 6 oktober 1906, dochter van  jonkheer mr Pieter Nicolaas Rendorp en Catharina Druyvesteyn. Quirina trouwde te Haarlem op 28 maart 1844 met Damiaen Joan van Doorninck, geboren te Deventer op 13 december 1816, eerste luitenant der cavalerie 1853, gepensioneerd 1857, overleden te Zutphen 4 april 1858.

En zeg nou nog eens dat heraldiek en genealogie duffe stof zijn!

De vraag wie de onderste afgebeelde dame is, is hiermee nog niet opgelost. Ook zij werd geschilderd door Clasina Neuman, en "komt van de zolder van de moeder van Sophie". We weten nu in ieder geval in welke richting we moeten zoeken. Wellicht dat haar kleding ons aanwijzingen kan geven, dus een bezoekje aan het gemeentemuseum in Den Haag, dat een uitgebreide collectie     kleding heeft, kan ons misschien helpen.



















woensdag 20 juli 2016

Test

Na een computergerelateerd probleem lijkt het erop dat ik blogs wel kan lezen, maar via de desktop niet kan bewerken. Ik probeer het nu via de tablet.