Na de vorige blogpost is er alweer een heleboel gebeurd.
Ineke verblijft nog steeds in Heliomare (Relweg 51 in Wijjk aan Zee). Ze gaat nog steeds vooruit en geniet van het uitzicht -duinen en Schotse Hooglanders- .Inmiddels is ze weer overgeplaatst naar de afdeling Optimum Care om de canule te vervangen door een zogenoemde hoodstent. Het fijne daarvan weten we nog niet, maar de hood zorgt ervoor dat vocht uit de keelholte niet de luchtpijp in kan lopen, met infectierisico's.
Rond Kerstmis ging het met papa ook steeds slechter, zoals hij ook al eerder schreef. Hij had veel last van oedeem en de behandelend arts wilde daar graag nader naar kijken. De CT van de tumor wees overigens uit dat die weer verkleind was, dus dat is positief nieuws.
Maar waar al dat water nu weer vandaan kwam? De artsen stonden ook voor een raadsel. Maar met een drain is het wel gelukt om ongeveer 13 liter water af te voeren. Maar thuis was het eigenlijk niet meer te handhaven. Dus zijn Judith en ik gaan bellen.
Intussen verblijft papa na twee weken opname in het Erasmus MC in een zorghotel, De Meander in Nieuwerkerk aan den IJssel. Dit vanwege de reeds eerder genoemde verminderde mobiliteit en de inmiddels door de artsen vastgestelde spieraandoening IBM (inclusion body myositis).
Dit verklaart de klachten met lopen en evenwicht. Ook at papa te weinig en had hij het steeds koud. Er blijkt sprake van een tekort aan een eiwit genaamd albumine, dat aangemaakt wordt door de alvleesklier. Omdat we weten dat die verminderd werkt door de NET is dat dus niet raar. Maar dat eiwit regelt deels ook de verbranding in de darmen. En dat doet het dus niet goed, met als gevolg dat gevoel van kou. Alles hangt ook weer met elkaar samen.
Maar met behulp van allerhande -peuten en -logen is papa inmiddels zover opgeknapt dat er alweer gesproken wordt over terugkeer naar huis. Dat zal dan even een kampeervakantie in eigen huis worden vrees ik, want we zijn ook al hard bezig met inpakken. Ja, u leest het goed. De verhuisplannen zijn inmiddels zo concreet dat er een begin is gemaakt met het leeghalen van het huis. Voor Judith en mij wel vreemd. Wij zijn hier natuurlijk echt opgegroeid. Maar ook voor mama, die hier bijna 35 jaar praktijk aan huis heeft gehad en nu waarschijnlijk niet meer hier zal komen. Dat is heel vreemd om je te bedenken.
We houden jullie uiteraard weer op de hoogte.
Mechteld
