zondag 24 juni 2018

Het nieuwe EMC

Het nieuwe EMC, faits divers, en vakantie.

Beschreef ik het EMC eerst als een uit de kluiten gewassen dorp, nu moet ik toch melding maken van een nieuwe stad in Rotterdam. Wat een gigantisch complex is het nu met de nieuwbouw geworden. Men zegt dat het het grootste ziekenhuis van Nederland is, en ik geloof het grif. De aanloopproblemen zijn navenant: niemand die precies de weg weet. Er zijn weliswaar kaartjes in omloop, maar de website geeft nog de oude informatie, en plattegronden. Dom, dom. Zoiets zet je toch voor alle informatiesystemen op het zelfde moment om? Er rijden twee golfkarretjes van de ene ingang naar de andere, maar zelfs die chauffeurs gissen naar de juiste route.

Op 17 mei j.l. een uitvoerig neurologisch onderzoek gehad (zenuw-spier relatie in benen en armen), van 10:00 tot 12:30 uur. Ik vrees dat het IZA mij als klant minder gaat waarderen, want ik word wel een "dure". Maar ja, ook wel ruim 40 jaar premie betaald zonder noemenswaardige kosten, dus vooruit. De uitslag ervan hoorde ik 12 juni. Conclusie: nader onderzoek is nodig. MRI-scan van het hoofd-halsgebied. Niet leuk. De volgende PRRT-behandeling stond gepland voor 7 en 8 juni. Maar het ziekenhuis werkte op dat moment op halve kracht, omdat alles en iedereen aan het nieuwe gebouw moest (en nog steeds moet) wennen, en sommige systemen het gewoon nog niet doen. Het werd 14 en 15 juni .

Intussen ook goed nieuws. Ik hintte daar in mijn vorige blog al op. Judith is zwanger! Wij zijn zo blij voor Judith, Harro, zijn ouders, en onszelf. Het is een enorm traject geweest. Veel pogingen, en heel veel doorzettingsvermogen. Maar nu lijkt het doel toch binnen bereik. Mag je dat eigenlijk wel zo zeggen? Hoe dan ook, de bevalling wordt in oktober verwacht. Wat een zegen!

En verder in de categorie "faits divers": in de algemene ledenvergadering van mijn Sociƫteit Standvastigheid (opgericht 1781!) op 30 mei j.l. ben ik benoemd tot erelid. Het bestuur had dit voor mij geheim willen houden, maar een dom lid, dat de complete agenda met dit voorstel gezien had, kakelde dit tevoren tegen mij. Ik hield mijn mond en wist van niets.

Intussen begin ik iets meer te snappen van het mechanisme dat mijn somberheid in stand houdt. Zeker, het voorjaar - zodra zich dat voordoet -  vergoedt veel. Maar iedere dag opstaan met de wetenschap dat je binnenkort weer naar het ziekenhuis moet, en dat je verblijf daar gewoon niet leuk is, en dat dat voorlopig zo blijft (reken zeker maar tot in het volgend jaar), dat doet wel wat met je. En het is niet alleen het verblijf daar - ze doen echt alles om het zo min mogelijk belastend te maken - maar veel meer nog de andere klok die je leven beheerst. Daar kan ik niet goed tegen. Voorbeeld: gewoonlijk eten we de warme maaltijd zo rond 19:30 uur, maar nu werd deze geserveerd om 17:15 uur. Een detail, maar: Gedver! 

Intussen is de tweede therapie achter de rug. Belangrijkste conclusie: het werkt. De scans geven aan dat de uitzaaiingen verminderd zijn, en de omvang van de tumoren ook. We gaan door!





























Ander nieuws: Wolter van Doorninck en zijn vrouw Barbara deden vanuit de USA even een maandje Europa. Hij is zelfstandig ondernemer, en kan zich dat, i.t.t. vele landgenoten, permitteren Hierboven zie je hen links in beeld, voor ons geliefde stadskoffyhuis aan het Oude Delft. We lunchten op de terrasboot, en daar verspeelde ik de wandelstok van wijlen mijn schoonmoeder: in de gracht, en hij bleef niet drijven!

Na mijn ziekenhuisopname van 14/15 juni gingen we van 18/22 juni naar Landal Reevallis in Limburg, vlak bij Vaals en Aken. Dit is een soort park voor bejaarden zoals wij. Er zijn nauwelijks faciliteiten waarvoor je extra moet betalen. Als je die wel wilt, moet je naar het nabijgelegen Landal Hoog Vaals (zie foto links). Maar je zit er wel midden in de natuur.
Heerlijke uitstapjes gemaakt. Dinsdag naar Aken, woensdag naar Limbourg, donderdag Maastricht, vrijdag weer naar huis.

Limbourg was verrassend. Ligt tussen Eupen en Malmedy, en was ooit de hoofdstad van de provincie Limburg. Vanuit dit plaatsje regeerden de hertogen van Limbourg het hertogdom. We lunchten hier langdurig en met veel genoegen. En ook nog met schitterend weer.

















In Maastricht in de kerk van OLV bij Maria Sterre der Zee natuurlijk kaarsjes gebrand, zoals we dat altijd doen als we daar zijn. Onze intenties zullen duidelijk zijn: niet alleen mijn gezondheid, maar ook Judith's zwangerschap, en ook het welzijn van anderen die ons na aan het hart liggen. Daarna een bezoekje gebracht aan het archief in de Oude Minderbroederkerk. Vanuit het bijbehorende klooster is Maria Sterre der Zee via een schenking op haar huidige plek terecht gekomen.