vrijdag 27 september 2019


Nog steeds druk. Maar wat een heerlijk plekje om te wonen! Deze foto is vanaf het dakterras. Je kijkt richting Rijswijk/Voorburg langs de Vliet.

Mijn vorige blog schreef ik in mei, we zijn nu vier maanden verder. Hoog tijd dus om jullie even bij te praten. Het is nog steeds druk. Maar dat komt ook omdat we beperkt zijn in wat we kunnen. Ineke kan maar één hand gebruiken, de andere is nodig om haar tas met sondevoeding te beheersen, en  in de hand die het wel doet heeft ze haar wandelstok vast. Alles wat ze verder kan is letterlijk "meegenomen".


En mijn spierziekte beperkt me zeer in mijn bewegen, vooral lopen, staan, en evenwicht. Ik ga toch kijken of we via de WMO extra ondersteuning kunnen krijgen, want ik ben bang dat we daarin wat te netjes, te terughoudend zijn, en dat begint zich toch wel wat te wreken. We hebben een prima werkster, maar in een huishouden zijn er ook veel zaken die je niet van de werkster vraagt, maar die wel moeten gebeuren. Ik kan een grote vaas met bloemen niet meer tillen, en iets boven in of uit een kast zetten/halen kan ik ook niet. Kleinigheden, maar je staat er versteld van op hoeveel van dat soort kleinigheden een huishouden draait!

Ineke volgt een intensief revalidatieprogramma, met logopedie, fysiotherapie, en nog andere pie-en . Dat kost zeker drie dagdelen per week, want de taxi-faciliteit is verre van optimaal, en ik kan lang niet altijd inspringen Er gaat daardoor dus ook veel tijd verloren.

Intussen zien we nu het herfst wordt uit naar de najaarsactiviteiten: verjaardagen, trouwdag, en zo meer. Op 19 oktober geven we een klein dinertje voor goede vrienden, als dank voor alle aandacht die zij ons het afgelopen jaar gaven. Dat hield ons echt op de been! En dan viert Ineke haar 70e verjaardag eind november. Ook dat zal een borrel en een etentje worden, denk ik. We hopen dat Ineke dan zover is dat ze een klein slokje op haar verjaardag mag drinken. En dan in familiekring de verjaardagen van Puck en Matthias, en van Mechteld. Een echte aanloop naar Kerst en O&N! Ik moet me daarbij wel in acht nemen. Want tussen alle "gewone" medische toestanden dook opeens ook een liesbreuk op, die snel en in het EMC geopereerd moest worden. Heftiger dan normaal: volledige narcose, grote snee, groot matje, maar ja, ik ben een "risico-patiënt". Nu nog vaak wondpijn, maar het lijkt van binnen allemaal weer te kloppen. Maar draaien, tillen etc. is nu echt verboden. En dus weer: aanpassen aan wat wel kan, en hulp vragen bij wat je niet kunt/mag. Dat vind ik moeilijk, want dat blijft ingaan tegen mijn natuur.

Al met al maken we er toch het beste van. Stiekem pakken we toch steeds wat dozen uit, en Ineke's kamer en de berging zijn nu onze laatste uitdagingen. Hierbij wat foto's die zowel ons plekje aan de Vliet laten zien, maar ook ons appartement, of beter gezegd: ons pent-house, met heerlijke dakterrassen.

Boven links: je kijkt vanuit de gang via de glazen deuren door de woonkamer naar buiten. Je ziet de bomen langs de Vliet. Ik moet daar wel om lachen. De Vliet is deftiger dan de Schie (Delft-Rotterdam/Schiedam) of het Rijn-Schiekanaal, waar we eerst aan woonden. De Vliet vanaf Leiden, Den Haag, Voorburg en Rijswijk is natuurlijk deftiger dan de Schie. Toch is het hetzelfde water, met dezelfde schepen, en dezelfde roeiers van DDS, LAGA, Proteus, en De Laak. In dat opzicht zijn we in het geheel niet verhuisd!

Hiernaast (rechts) een foto van de woonkamer.
Hieronder de woonkamer met uitzicht op de platanen langs de Vliet.

Wie eens een kijkje wil komen nemen is van harte welkom!