Smakelijk eten!

Smakelijk eten!

Gisteren gingen Ineke en ik opnieuw naar het Erasmus MC. Twee weken geleden zijn er nieuwe scans gemaakt, en is er opnieuw bloed geprikt. We gingen er heen om de uitslag te vernemen. De hamvraag was of de hormoontherapie die nu al een aantal maanden is ingezet, ook echt werkt. Dat zou moeten blijken uit vergelijking van de scans van een aantal maanden geleden en de huidige scans. En goddank: zowel de tumor als de uitzaaiingen blijken nu gestabiliseerd. Daarmee kon tevens onze volgende vraag worden beantwoord: wat is een zinnige prognose?

De internist/endocrinoloog was positief. Bij deze uitslag durfde hij wel aan om als prognose te geven dat ik nog wel enkele jaren mee kan. Ik kan mijn perspectief dus weer wat bijstellen. Het blijkt steeds moeilijk om aan mijn omgeving duidelijk te maken hoe zo'n proces verloopt.Iedereen is vol belangstelling en medeleven. Maar wat voor mij overheerst zijn de momenten waarop je uitslagen krijgt, het er naar toe leven, de spanning die dat voor ons gezin met zich mee brengt, en de momenten die je kiest om dat alles samen te beleven. Je leven is nooit meer vanzelfsprekend, als het dat al was. Het wordt door deze momenten bepaald, en je gaat er ook naar op zoek.

En soms vind je dan extra momenten om van te genieten. Die krijg je een enkele keer zo maar in de schoot geworpen. Zoals vanavond. Ido moest de verhuizing van de OK's van het Leijenburg Ziekenhuis naar de nieuwbouw monitoren, dus Mechteld en het baasje aten bij ons. En het baasje blijkt verrassende eetgewoonten te hebben ontwikkeld. In zijn linkerhand heeft hij een lepel, die slechts voor de sier en overige onduidelijke functies dient. Rechts, daar gaat het om! Zijn ouders staan hem toe om met die rechterhand zijn voedsel tot zich te nemen, zoals men dat in India gewoon is. Ik zal maar niet vermelden wat men daar met de linkerhand doet. Maar Matthias weet op deze wijze verbazingwekkend netjes te eten. Een stoofpot met witte bonen, aardappelen, champignons, paprika en braadworst, ging er geruisloos en zonder veel morsen in. Zie hierboven. Prachtig, toch?

Ik neem mij voor om jullie in het komend half jaar via deze blog wel van ons belangrijkste wel en wee op de hoogte houden. Maar medisch gezien zal verdere informatie wel pas na 17 september weer aan de orde zijn. Laten we daar overigens maar blij om zijn.

Dank voor jullie voortdurende belangstelling. Met hartelijke groet,

Dami.

Even een tussentijdse blog. Ik meldde al dat ik op 26 februari een nieuwe scan zou krijgen in het EMC. Dat is inmiddels gebeurd. De uitslag daarvan horen we op 12 maart. De essentie is of de tumor met de huidige hormoontherapie een beetje in het gareel gehouden kan worden, of dat hij doorgroeit. Na 12 maart horen jullie dus meer.

Voor de familie in de USA: jullie misten een aantal blogs. De vertaling ervan was voor Mechteld even te veel. Mechteld en Ido verkochten hun huis, in de veronderstelling dat zij een koopcontract voor hun nieuwe droomhuis hadden. Helaas: het nieuwe droomhuis werd uit de verkoop genomen, en een second best droomhuis  was er wel, maar bleek uiteindelijk ook verkocht.

Oei! Na een paar weken viel alles toch weer op zijn plek: de verkopers van het droomhuis konden een ander begerenswaardig huis kopen (naast het huis dat zij wilden hebben!), en zo kwam het bod van Mechteld en Ido hun toch nog van pas. En zo gaan M&I per 1 augustus naar de Van Miereveltlaan 1 in Delft. Zij moeten hun huis opleveren per 1 april, en gaan tijdelijk aan het Oude Delft wonen, in een appartement van kennissen. Drukke tijden dus. Desondanks: Mechteld zal de blogs na donderdag alsnog vertalen en doorzenden.

Matthias is op bovenstaande foto bezig met een gevonden stokje, dat hij her en der in de grond steekt. Een onderzoeker in de dop!