In deze periode van jaaroverzichten en terugblikken volgt mijn blog dan ook maar deze conventie.
Half oktober hebben Ineke en ik een geslaagd diner thuis gegeven voor al onze hulptroepen van het afgelopen jaar. Twaalf man/vrouw aan twee tafels. Yosry en Enas (Sociëteit Standvastigheid) kookten en bedienden en regelden de afwas. Ik had er geen omkijken naar. Heerlijk! Zowel dat, als het eten, en de sfeer.
En dan was het op vierentwintig november groot feest in Sociëteit het Meisjeshuis: Ineke werd zeventig, en dat hebben we daar gevierd met een receptie, en een diner voor een beperkt gezelschap familie en goede vrienden. Foto's zijn nog niet klaar, maar volgen zeker.
Tien december was de presentatie van het Van Doorninck-boek in het oude stadhuis van Oudewater. Waarom daar? Als een hommage aan drie generaties Van Doorninck die sterk met de stad verbonden zijn. Mijn grootvader was er burgemeester van 1915 tot 1942 en van 1945 tot 1948. Van 1942 tot 1945 was hij eerst gijzelaar in Sint Michielsgestel en later verbannen naar Oost Nederland. Mijn vader startte in Oudewater zijn advocatenpraktijk, en mijn oudste zuster werd er in 1938 geboren. Het was een buitengewone bijeenkomst.
En in de afgelopen dagen moesten we afscheid nemen van Inekes tante Cootje, en van mijn kegelvriend Anno Houwing. De werkelijkheid dwingt.
Maar Kerst overheerst nu. Op de een of andere manier zijn deze feestdagen toch de baas, en nemen ze jou en je huis in beslag. Dus hierbij een foto van Puck in haar eerste kerstjurk, en van Matthias in zijn outfit voor het kerstdiner op school. Zien ze er niet prachtig uit?
Om onszelf te dwingen Inekes kamer opgeruimd te krijgen beloofden we Matthias dat hij in de kerstvakantie kon komen logeren. en met Opa met de elektrische trein mocht spelen. We willen ons de komende dagen vooral richten op het Feest, en het nieuwe jaar. Maar dat zal wel een zorgelijk jaar worden.
Op 5 december vertelde de endocrinoloog ons dat er nieuwe uitzaaiingen gevonden zijn in mijn lever. Dat is niet best. Er zijn twee medicijnen die me nog weer een tijdje (gemiddeld een jaar) in de lucht kunnen houden, Afinitor en Sutent (zie Google). We hoeven nog niet direct te kiezen, want de komende paar maanden kunnen we beter aan de conditie werken. Daarna volgt de keuze, die afhankelijk is van mijn conditie op dat moment. Wat er ook gekozen wordt: beide hebben bijwerkingen. Daarom nu eerst met de fysio focussen op de conditie. En nadenken: wat willen we in de komende maanden echt nog samen doen? Zeker een vakantie met kinderen en kleinkinderen in Ootmarsum, waar we al 40 jaar komen. Dus: geboekt.En verder? Daarover denkend realiseer je je pas dat je al zoveel gekregen hebt, en dat je niets meer mag verlangen, maar hooguit nog kunt ontvangen. En ontvangen doen we met volle overgave: kijk maar naar de snuit van Ineke. Hoewel ze nog steeds afhankelijk is van sondevoeding mocht ze van de diëtiste bij het kerstdiner een beetje rode kool met appelmoes en puree eten. Ze genoot ervan.
En kijk naar de snoetjes van Matthias en Puck. Daar krijg je toch nooit genoeg van?
We wensen jullie en onszelf een gezegend 2020.
Dami en Ineke.
