Beste Blog-lezers,

Dit is de heer Marten Gerritz. Tydeman, (1583- ?), geschilderd in 1644 door J. Spilberg. Dit portret maakt deel uit van een verzameling familieportretten waar ik verantwoordelijkheid voor draag, en die deels bij mij thuis, maar grotendeels in depot hangt. Het voert te ver om daar nu verder op in te gaan.Wie meer wil weten, weet me wel te vinden.

Vandaag was er een taxateur/taxatrice (?, bestaat dat woord? Het was in ieder geval een uiterst charmante jongedame) van Troostwijk in huis, die de portrettenverzameling en andere zaken getaxeerd heeft. Weliswaar was dat in 1988 al eens gebeurd, maar antiek is vandaag de dag niets meer waard, dus een actuele taxatie kon geen kwaad, en vond ik ook nodig, gezien mijn situatie. Ik wil geen toestanden die ik kan voorkomen door nu te handelen. Morgen komt Pieter de Ruijter, die al eerder als restaurator optrad, om nog eens naar de conditie van de portretten, en de raming van de restauratiekosten te kijken. Dank aan Rosemarijn Van Limburg Stirum, die haar schildersezel even afstond: Marten staat daar/hier op. Het fotograferen van de portretten is daardoor veel gemakkelijker.

En zo ben je, na de laatste diagnose, opeens van een "cito-patiënt" (cito = spoed, Latijn) weer een gewone patiënt. Dus de nu volgende somastotine-receptor scintigrafie (opzoeken!) vindt plaats op 23/24/25 september a.s., en de uitslag daarvan horen we op 30 september. De essentie van dat onderzoek is of bepaalde radio-actieve stoffen zich binden aan de tumor. Want dat die er zit, is zeker. Maar als die binding kan plaatsvinden, dan is ook vernietiging van de tumor (deels) mogelijk. Conclusie: onzekerheid overheerst nog steeds, maar tussen de donkere wolken is er opeens ook wat blauw, en er volgt nog een heel traject. We proberen om ons daarop in te stellen, en we denken nog steeds na over ons eigen perspectief voor de komende tijd.

We durven nog niet echt in jaren te denken, zoals de oncoloog aangaf. We willen eerst meer zekerheid. Maar misschien kan dat ook niet, en moeten we het maar doen met "tussenstanden".

Ik dank iedereen voor alle hartelijkheid die we ondervinden: het is overweldigend! En het maakt je ook wel wat nederig: verdien ik al die liefde en lof nu echt? Jullie helpen me geweldig!

M.h.g.,
Dami.