Ik vreesde al dat zit zou gebeuren: het baasje (bijna 2, 11 oktober is hij jarig) snapt de beginselen van de i-pad (ik weet niet eens hoe ik dat moet schrijven). Dieren (met hun geluiden) en Nijntje zijn veruit favoriet. Hier swingt hij mee met een Engels kinderliedje op you-tube.
Gisteren vierde ik mijn verjaardag. Negenenzestig alweer. Maar ik heb goede hoop de 70 te halen. Kijk maar eens op:
http://www.nu.nl/gezondheid/4134408/inwendige-bestraling-bestrijdt-kanker-effectiever. Prof. Dr. Eric Krenning ontwikkelde in het Erasmus MC een nieuwe opsporings- en behandelmethode voor Neuro-endocriene tumoren, die vermoedelijk komend jaar wordt geregistreerd en toegelaten. De essentie is dat ik op dit moment word behandeld met hormoontherapie. Maar de effectiviteit daarvan houdt een keer op. Dan past men vervolgens PRRT (Peptide Receptor Radionuclide Therapie) toe. Dat houdt je gemiddeld nog zo'n 8 maanden in de lucht. De nieuwe therapie bestraalt kankercellen inwendig door het toedienen van kleine radioactieve eiwitten (peptiden). Daardoor kan de tumor zeer gericht en nog effectiever worden behandeld, zonder gezond weefsel aan te tasten. Maar bovenal: de behandeling slaat bij plm. 80% van de patiënten aan. En doet de patiënten vier tot zes keer langer leven dan met de bestaande behandelingen, en verbetert de kwaliteit van leven aanmerkelijk. Natuurlijk ben ik niet zeker van succesvolle behandeling. Maar dit perspectief reist nu toch een beetje met me mee.
Intussen ook amusant familie-nieuws. Frederick van Doorninck (hoogleraar nautische archeologie, en inmiddels ook al weer in de tachtig) doet nog steeds onderzoek aan de Turkse westkust (Bodrum), en bereidt verdere publicaties voor. Een aantal maanden per jaar is hij daar voor onderzoek, en verder is hij in Houston (Texas), waar hij woont. Zelf duiken in Turkije doet hij niet meer, goddank. We genieten ervan als hij besluit om terug te vliegen via Schiphol: we kunnen elkaar dan bij een gezellig etentje ontmoeten. Dit jaar lukte dat op 28 september in Delft. We genieten dan van zijn wijze verhalen: niet alleen de archeologische, maar ook over zijn visie op de USA en het Midden Oosten. Toch iets over zijn archeologische verhalen: hij stelt met nadruk dat het leger dat in Perzië vocht via de scheepvaart moest worden bevoorraad, en dat er grote logistieke inspanningen nodig waren om de amforen waarin meel en drank werden vervoerd zo klein mogelijk te krijgen, met behoud van hun conserverende functies. Dat leidde tot aanpassing van de vorm van de amfora's.
En nog ander familie-nieuws: van 1967/68 was ik voorzitter van de studentenvereniging SSR-Utrecht. Ab-actis was Jansje Sybrandy. Zij belde mij een paar weken geleden, en meldde dat zij (geboortig uit Ermelo, en nog steeds lid van de oudheidkundige vereniging aldaar) een convocaat had gekregen voor een lezing van de heer Evert de Graaf, over het leven op Groot Spriel (Putten, bij Ermelo) Nu zal ik daar hier niet verder op ingaan, want dat vergt een hoofdstuk uit een nog te schrijven boek. Ik zal dat nog doen. Maar op Groot Spriel woonde Oom Jo van Doorninck, en over hem zijn legio anecdotes in omloop, de een nog mooier dan de ander. De lezing van de heer De Graaf bevatte veel van die anecdotes, en ik kon er (vooraf, via de mail) nog enkele aan toevoegen. Voor ons was het genieten. En ik realiseer me dat ik nu de belofte heb gedaan om de familieverhalen die ik ken te "buchstabieren". Ik ga daar komende winter aan werken.
Met hartelijke groeten,
Dami.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten