maandag 1 februari 2016

Gevallen mannen

Gevallen mannen.

Delft, 1 februari 2016.

Jullie hoorden sinds 8 oktober niets meer van me via deze blog. En deels is dat "geen bericht, goed bericht".

Op deze foto is Matthias doende een mandarijn te pellen, wat hem goed lukt. Hij zit in het kinderameublementje (twee stoelen, bankje, tafeltje) dat mijn ouders in de jaren 40 van de vorige eeuw voor hun kinderen lieten maken, door leerlingen van de Goudse ambachtsschool. Zo luidt althans de overlevering. Er staan gruwelijke plaatjes op de rugleuningen: het verhaal van de twee haasjes en de jager-jagerman. Op één van de plaatjes zien we zelfs de jager die het geschoten konijn in een kistje ten grave draagt, terwijl de overige konijnen langs het graf staan, en een hoedje afnemen. Wie bedenkt het! We danken Piet en Marja, bij wie dit lang in huis stond, en denken na over een restauratie- of opknap- beurt.

Maar dingen gaan ook wel eens mis. Zo bleef er bij Mechteld en Ido een traphekje openstaan, en dus reed Matthias in volle vaart op zijn auto gezeten boem-boem-boem de trap af. Houten auto gebroken, Matthias gelukkig nog heel. Maar wel onder de indruk. Nog dagen lang: "auto, boem, Papa, huilen".
Gevallen man één.

En dan triest nieuws.

Nadat in november onze vriend Pieter de Ruyter (onze schilder en schilderijenrestaurateur) was overleden, overleed begin januari ook zeer plotseling Jan Zijp, een begaafd kunstkenner en reisliefhebber, en voorman bij talloze organisaties in Delft. Ineke en hij zongen samen in het koor van sociëteit Het Meisjeshuis.
Op bijgaande foto zien we Jan tijdens de laatste sinterklaasviering op het Meisjeshuis.

Bij de crematie was niet slechts"Tout Delft" aanwezig, maar zo mogelijk meer dan dat. Vele honderden mensen bewezen hem de laatste eer.
Gevallen mannen twee en drie.

En nu een gevallen man met wie het goed afliep.

Ik voelde me de laatste weken niet goed. Heel snel duizelig, moe na iedere inspanning, kortom: beslist niet fit. Het leek me verstandig om de training bij het Medisch Trainings Centrum te hervatten om weer te gaan werken aan mijn conditie. Vandaag zou ik daar weer beginnen.

Nu moet een oudere heer als ik 's nachts één of meerdere keren zijn bed verlaten om de afwatering te verzorgen. En het opstaan 's nachts verliep ook met steeds meer duizelingen. Goed, je houdt je even ergens aan vast, en het is weer over. Maar zondagochtend ging het anders. Weer duizelingen om 07:00 uur, op weg naar het toilet, en Ineke hoorde een zware bons. Inderdaad, ik ben toen flauwgevallen, plat op de grond, op mijn achterhoofd. Ik was niet aanspreekbaar, dus belde Ineke 112. De ambulance was er snel, ik was weer bij mijn positieven, en hop naar de SEH. In mijn pyjama nog wel, en dat voor een heer van stand. Goddank had Ineke mij mijn pantoffels nog aangedaan, dan voelt men zich toch nog wel een Bommel.

Om een lange, en traag verlopende ochtend in een SEH-bed te beschrijven zal ik andere media zoeken. Hier volstaat dat ik op de monitor zag dat mijn bloeddruk veel te laag was (100 over 65). Ik vermoedde al zoiets, en was dus begin deze week naar de huisarts geweest. Die had toen al de bloeddrukmedicatie naar beneden aangepast, maar kennelijk onvoldoende. Conclusies van de SEH-arts: volgens de neuroloog geen interne schade, bult en wond op het achterhoofd geplakt, medicatie nog verder aangepast (1/3 van de lisinopril, achterwege laten van de hydrochloorthiazide, ter compensatie van het door dat middel veroorzaakte kaliumgebrek dagelijks een banaan, nog een hartonderzoekje komende weken, en een nieuw bloedonderzoek. We hebben dus weer wat te doen. Maar het is een mooi, nieuw ziekenhuis, dat wel. Ik had er alleen graag op een andere manier mee kennis willen maken.
Gevallen man vier.

Al met al een minder mooi themanummer, deze keer. Maar ik hoop na de onderzoeken op 28 april en de uitslagen van 12 mei a.s weer positiever nieuws te kunnen melden.

1 opmerking:

  1. Nou ja......! De gevallen vrouw is mij bekend (overigens niet persoonlijk, maar het begrip!), maar vallende mannen is weer een ander chapiter! Nooit leuk om te horen, maar zeker niet om zelf mee te maken. Gelukkig is er een simpele verklaring voor dit keer, maar pas op uw tellen, Bommel!
    Ik hoop dat de onderzoeken geen onverwachte dingen opleveren, maar vind wel dat in een nieuw ziekenhuis de wachttijd voor verder onderzoek al vrij fors is !
    Hartelijke groeten vanuit Doetinchem!

    BeantwoordenVerwijderen